Ik zit achter m’n buro, wilde graag wat schrijven op deze Bevrijdingsdag en lees terug wat ik een jaar geleden op deze dag schreef. Die tekst zou echt niet meer passen. Alles is zo anders.
Ik zoek mooie teksten op, oude aantekeningen, dingen die me raken, maar kan het maar niet vinden. Ik voel me wat onthand. Er gebeurt zoveel in de wereld, voor iedereen zo verschillend, sommigen heel happy en tevreden, anderen angstig, verdrietig over werk, ziekte, geldnood of wat dan ook. Het duizelt me een beetje, ik kan er geen vat op krijgen. De wereld is momenteel niet rond. De wereld is rafelig.
Ik laat het nu maar even, ga terug naar de zon, de lente, alle kleine mooie dingen. Naar de mensen om me heen, het werk dat ik graag doe, ook in deze wonderlijke tijd. Kijken naar wat er wel is en daar dankbaar voor zijn.
En gewoon op de knop Verzend drukken.
